پیگری قضیه فرخنده یا تکمیل پروژه؟

نوشته: عبدالباسط امل

یکسال از قتل بیرحمانه فرخنده دختر جوانی در کابل می گذرد.

او به جرم اینکه اوراقی از قرآنکریم را به آتش کشیده بود؛ از سوی عده ی شهروندان کابل به شکل فجیعی کشته و سپس جسدش سوختانده شد.
دولت افغانستان، نهاد های اجتماعی و سازمان حقوق بشر این عمل را خلاف اسلام و انسانیت دانسته و خواهان اشد مجازات عاملین ان شدند.

ولی؛ آنچه قابل تأمل است و باید به دقت به آن متوجه شد این که:

آیا به راستی می خواهند دادگستری صورت بگیرد ویا دارند پروژه ی را دنبال می نمایند؟

چند سال قبل همه شاهد قضیه دردناکی در پغمان بودیم.
چند مرد بالای زنان تجاوز گروهی کرده که باعث کشته شدن یکی از آنها گردید. این حادثه همه افغانها و حتی جهان را به شدت تکان داد و فریاد و صداها بلند شد. به گونه حادثه فرخنده خواهان مجازات عاملین آن گردیدند، حامد کرزی رئیس جمهور پیشین حکم اعدام افراد متجاوز را صادر کرد اما؛ به مجرد صادر شدن حکم اعدام سازمان حقوق بشر و فعالین مدنی از آن استقبال نکرده و آن را بیرحمانه خواندند، حتی که در سرخط اخبار و وبسایت های معتبر ناخوشی خود را اعلان کردند.

موقف سازمان حقوق بشر و فعالین مدنی در مورد اعدام عاملین حادثه پغمان و موقف کنونی شان راجع به عاملین قتل فرخنده دو روی یک سکه را نشان می دهد.
اگر واقعاً سازمان حقوق بشر و فعالین مدنی خواهان مجازات و دفاع از حقوق مظلومین و بانوان اند؛ پس چگونه در مورد اعدام عاملین حادثه پغمان مخالفت کردند؟

سال قبل وبسایت خبری طلوع نیوز مطلبی را به نشر سپاریده بود راجع به نکوهش حکم اعدام عاملین حادثه پغمان، در مطلب منتشره این وبسایت آمده بود که:   

((مجازات مرگ هرگز نتوانسته است مردان مصمم را از مجروح ساختن جامعه باز دارد)) در ادامه این مطلب آمده که : ((مجازات مرگ نمی تواند از جرم باز دارد همانگونه که ترس از مرگ نمی تواند از رفتن به جنگ جلوگیری کند)).

با نشر این مطلب که نوشته مریم هوتکی از فعالین مدنی است، خواستند مانع اعدام شدن آن دسته از جانیان شوند.
جای تأسف و تأثر است اکنون همین عده صدا بلند می کنند که ما می خواهیم عاملین قضیه ی فرخنده مجازات شوند.

اینگونه می خواستند لااقل خواستار کاهش مجازات اعدام به زندانی ساختن مجرمین شوند (حال آنکه این اقدام در تقابل واضح با احکام شرعی و دینی قرار دارد).

راستی!

قضیه ی اصلی مجازات شدن متهمین قتل فرخنده نیست، بلکه حرف جای دیگریست.
چنانکه همه آگاهیم فتوای کشته شدن فرخنده را به جادوگری که فعالین مدنی آن را ملا امام مسجد می خوانند؛ نسبت داده شده است و این بهترین مناسبتیست تا اعتماد ملت را نسبت به بزرگان دین و مقدستان شان هیچ بسازند.
حرف اصل همین است، فریاد های - "ما خواهان عدالت هستیم"، "فرخنده نقطه شکست افراطیون است" و... - همه فریب و دروغی بیش نیست

ولی؛ جای اطمینان اینست که نسل جوان و ملت ما خوب می دانند چه کسی خواهان دادگستری است و چه کسی بر اساس پروژه ی دیگران پیش می رود.
هرچند به خیابان ها بیایند و برضد ارزشها و مقدسات افغانها فریاد بزنند؛ دیگر کسی نیست تا فریب بخورد.