۱۳۹۱ اسفند ۳, پنجشنبه

قتل عام


 به مناسبت قیام سوم حوت مردم کابل

نوشته: عبدالباسط امل
سه دهه قبل از امروز درست دو ماه و دو روز  بعد از تجاوز قشون سرخ به کشور، همینکه تاریکی شب بر کوچه و پس کوچه سایه انداخت صداهای الله اکبر الله اکبر ازار فراز مساجد و خانه ها بلند گردید. مردم بالای بام های خانه ی شان بلند گردیده و با صدای بلند تکبیر می گفتند.
گفتن الله اکبر نمایانگر قوت ایمان یک ملت مسلمان است، ملتیکه هرگز طوق اسارت را به گردن نمی اندازد همیش در برابر دشمنان حرف واضح و روشن بر لب می آرد، ملتهای مسلمان هرگاه روانه میدان گرم جهاد شوند نخستین عمل شان سردادن شعار الله اکبر می باشد.
شعار که غیرت را در دلهای مومنین تازه می کند و برجوش و خروش شان می افزاید، شعار که از یکسو ایمان را در دلهای مجاهدین افزایش می دهد و از سوی دیگر ترس و رعب شانرا در دلهای کفار فزونی می بخشد.
یکسال از کودتای هفت ثور و شصت و دو روز از تجاوز وحشیانه اتحاد شوروی وقت به افغانستان گذشته بود ولی تا هنوز حرکتی علنی و مردمی علیه شان رخ نداده بود، نظام جهانی کمونیستی و آله دستان افغانی شان چنین پنداشتند گویا افغانستان نیز در جمع مستعمره های اتحاد جماهیر شوروی افزوده شده است و ازین پس می توانند هرچه بخواهند انجام دهند اما ............... اما، آنها ندانستند که طی این مدت چه جریان در حرکت است؟
همینکه شصت و دو روز از تجاوز وحشیانه قشون سرخ گذشت عصر دوم حوت یکنوع تغییری در مردم کابل دیده می شد. چهره ها آشفته و قهر و غضب از سر و رویشان می بارید. گویا آماده ی خونخواهی اند؛ خلاف روزهای دیگر مردم وقت تر از سرکارهای شان به خانه برگشتند. با مجرد اینکه شب شد و تاریکی شب آسمان را تیره ساخت؛ مردم یکایک بر بام های خانه بلند شدند.
با شنیدن صدای الله اکبر از مساجد عده زیادی مرد و زن که بالای بام برآمده بودند نیز الله اکبر را تکرار می کردند.
یک شعار از گلوی یک ملت بزرگ بلند می شد؛ الله اکبر........!
شب عجیبی بود، ملت پس از مدتها خاموشی و سکوت فریاد می کرد، جمع الله اکبر گویان بیشتر و بیشتر شد و زمزمه الله اکبر تا بلندای آسمان می رسید، صدای ملت در فضا طنین انداخته بود .... الله اکبر ..... الله اکبر .......الله اکبر
کسی نبود در بستر خواب باشد همه با گفتن این نعره ایمان بخش برادران و خواهران خود را همراهی می کردند، آنانیکه از کثرت مظالم روزانه خوابیده بودند کابوس شومی دیده و با  صدای این ملت مسلمان و آزادیخواه بیدار شدند. صدای کابلیان فریاد تمام ملت افغانستان بود، زمزمه الله اکبر تا صبح ادامه داشت.
پس از ادای نماز فجر، دلیران کابلی بر خیابانها ریختند. آنها سلاحی نداشتند جز چوب وبیل و سنگ.
اصلاً ملتیکه برای خونخواهی خارج شده نیازمند سلاحی نیستند همینکه غیرت و ایمان شان آنها را به تحرک آورده کافیست! با ایستادگی و مردانگی می توانند کمر دشمن مغرور را بشکنند.
موج معترضین افزایش می یافت، آنانکیه تا هنوز به جمع نه پیوسته بودند با دمیدن شفق؛ کنار ملت مسلمان ایستادند.
خشم و قهر ملت مسلمان افزایش یافته بود؛ هرگاه ملت ماهیت تجاوز را درک نماید بدون درنگ برمی خیزد...!
آری!
مردم شهر کابل از نزدیک شاهد صحنه بودند و اصلیت روسها و کمونیستان داخلی را می دانستند؛ با قیام بزرگ شان هموطنان خود را در سرتاسر افغانستان برای برپا سازی محشر بالای کمونیستان متوجه ساختند.
چند ساعتی نگذشت که قوتهای تجاوزگر از زمین و آسمان علیه الله اکبر گویان حملات شانرا آغاز کردند. ملت به جرم آزادیخواهی و مسلمان بودن قتل عام می شد کسی نبود علت این کشتار را بپرسد.
عدالت چه که حتی انسانیت فراموش شده بود، تعدادی زیادی از مرد و زن، پیر و جوان روز سوم حوت به جرم حقخواهی به خون غلتیدند. هرقدر خشونت دشمن وحشی بیشتر می شد ایستادگی ملت افزایش یافت؛ وقتی آنها از فرسنگ ها فاصله به این کشور هجوم آوردند نمی پنداشتند با چنین قیامی روبرو شوند.
 مرد و زن کشته شد و کشتار ادامه داشت تا اینکه جمع کشته شدگان افزایش می یافت و آهسته آهسته موج معترضین کمتر شد و قیام شدیدا سرکوب گردید.
شهدای این روز با خون خود روی جاده ها و خیابانهای کابل نوشتند:
نه! به نظام سفاک کمونیستی!

۲ نظر:

ناشناس گفت...

کاش ما امروز هم همان نیروی ایمان را میداشتیم و علیه اشغال گرام امروزی و غلامان کثیف شان هم مثل عمل مینودیم .
فرق بین اشغال آن زمان و امروز در اصل وجود ندارد اما همان مجاهد نماهای دیروز حال زیر بیرق اشغال گران در کنار رژیم دست نشانده قرار گرفته اند تا چوکی و پول در اختیار شان باشد .
برما افغانهاست تا بصفت مسلم و افغان از واقعیت ها چشم پوشی نکنیم وبرای آزادی از اسارت مثل گذشته ها در مقابل ظلم و جنایات اشغال گران و نوکران شان قیام نموده حکومت اسلامی و مردمی را در کشور عزیز ما حکمفرما بسازیم .

امل گفت...

ماشاءالله تصویر زیبا از شب سوم حوت و روزش کشیده اید. دعا می کنم الله به من و نسل فعلی کشور غیرتی را دهد تا همچون قیام گران سوم حوت در برابر استعمار بإیستیم و با ریختاندن خون خود به نظام سفاک امپریالیستی نه! بگوییم.

پست ویژه

درسی که از تاریخ گرفته شود همین است!

در سی و چند سال قبل وقتی همه چیز به دست آنها افتاد به جان هم افتادند، گفتند آماده نبودیم همه چیز به یکبارگی اتفاق افتاد، طرح ما بر این بود...