درسی که از تاریخ گرفته شود همین است!

در سی و چند سال قبل وقتی همه چیز به دست آنها افتاد به جان هم افتادند، گفتند آماده نبودیم همه چیز به یکبارگی اتفاق افتاد، طرح ما بر این بود بیرون منتظر بمانیم تا آماده شده بعد این مسئولیت سترگ را عهده دار شویم؛ مسئولیت به کسانیکه چهارده سال به صف بودند؛ بزرگی کرد چنانکه خیلی زود خورد شدند، اطرافیان شان از آنها متنفر شد، مردمان زشت و سیاه میان شان رخنه کرد همین بود سرانجام همه چیز از  دست شان برود و آنها هم دیگر از صحنه دور شوند.

عین قصه هنوز جریان دارد. دوباره تکرار می شود، با گذشت هر روز واضحتر می شود، ضعف شان بیشتر نمایان می شود، خود را ازدست می دهند.  آینده نزدیک سرنوشت آنها را روشن تر خواهد کرد اما از قراین بر می آید این گروه دوباره خورد و می شکند.

و اما برای مردمانی که اهداف بزرگ دارند؛ بدانند تنها داشتن هدف همه چیز نیست، لازمست برنامه منظم، عملی و طولانی مدت داشته باشند، هرگوشه و مسئولیتی از کار خود و آینده را بسنجند و متوجه باشند طوریکه فردا اگر به چیزهای بزرگتر دست یافتند؛ دست و پاچه نشوند، خود را فراموش نکنند، نگویند آماده نبودیم یا همه چیز به یکبارگی شد.
هدف بزرگ وقتی بزرگ هست که قدرت حفظش را داشته باشی.

الله متعال این ملت و این سرزمین را حفظ کند.