نوشته: داکتر عبدالباسط امل
من اگر تاجک هستم و در برابر هموطن پشتون، اوزبیک، هزاره یا دیگر برخورد نیک دارم و تعصب نمی کنم چون او نیز با من خوب است
و یا بزرگ حزب مقابل، قوم دیگر و مذهب دیگر را صرف درصورتی احترام می کنم چون منسوبَش با من و گروه دلخواهم تعامل نیک دارد؛ اصلاً فهم کامل از اسلام ندارم و هنوز از دساتیر آن بی خبرم چون اسلام هرگز این چنین اعمال را نمی پذیرد.
اسلام به کسانیکه آن را پذیرفته اند و خود را مسلمان می گویند واضح امر نموده:
خوب باشید
با هر انسانِ تعامل نیک داشته باشید
از تعصب دوری کنید
افراط نکنید
مُرده را به بدی یاد نکنید
کسی را توهین و تمسخر نکنید
با القاب زشت همدیگر را صدا نزنید
شخصیت پرست نباشید
میان صف مسلمانان فاصله نیندازید
مسلمانان را باهم آشتی دهید
و خیلی از موارد دیگر.
حالا اگر منسوب یک گروه، عضو یک قوم، یک مذهب یا هر مسلمان دیگر این مسائل را نادیده می گیرد و خلاف آن عمل می کند، در حقیقت درک نادرستی از دینَش دارد، کلام پروردگار را به معنای واقعی اش نمی داند، دوستدار پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم نمی باشد.
هر فرد این کشور مسؤولیت دارد اشتباه را اشتباه بگوید و برای اصلاح جامعه اش تلاش کند ولی با فهم صحیح اسلام.
بدون شک وقتی اینگونه مخالف خود را نقد کنیم با جبین باز خواهد پذیرفت، فاصله ها از میان برداشته می شوند و ملت بیشتر با هم نزدیک می شود و کارِ بزرگی برای دورکردن فاصله ها انجام داده می شود.
بیایید برای یکی کردن ملت از خود آغاز کنیم، کینه ها، دشمنی ها، اشتباهات سابقه و قضاوت ها را بگذاریم، از نَو آغاز کنیم تا نسل بعد درد و رنجِ را که ما هر روز با آن پنجه نرم می کنیم شاهد نباشند، با تلاش و فداکاری امروز خود باعث شویم نسل بعد زندگی مرفه، بدون رنج، تعصبات گروهی و سمتی داشته باشند و در آرامش و آسایش زندگی کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر