وطن! آمد بهار اما نه بینم گل بدامانت
نیاید نغمۀ شادی زمرغان غزل خوانت
بجای موج خون می جوشد زانهار خزانت
بجای لاله روید داغ از طرف بیابانت
نسیم امروز با بلبل حدیث عشق سرکرده
مگر وقت سحر بگذشته از خاک شهیدانت
چه شد کز پرتو خورشید بوی مرگ می آید
یقین دارم که تاییده بشهرستان ویرانت
غریو شیر می آید بجای نغمۀ مرغان
مگر آتش زده صیاد ظالم در نیستانت
وطن ای مأمن ما مادر ما آشیان ما
بهار آرزوی ما بهشت جاودان ما
وطن آن ابر تیره بر فضایت دود آۀ کیست
دران تابوت گلگون سروقد کجکلاۀ کیست
فغانی می رسد از دور اما کس نمیداند
میان آتش و خون کودکان بیگناه کیست
دران صحرا سیه خیمه است یا آوارگان جمعند
بگویید ای مسلمانان که آن شهر سیاۀ کیست
دل شب شعلۀ آتش فتد در سنگر دشمن
بجز چشم مجاهد آتش خشم نگاه کیست
برهنه پای تاریخ آفرین داستان انگیز
وطن غیر از سپاه تو بگو دیگر سپاه کیست
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
تو ای سازندۀ فخر آفرین داستان ما
بهار آمد دل خرم بشهر سوگوران کو
بشهر سوگواران آفتاب گرم خندان کو
بهر جا بگذری در گوش آید نالۀ ماتم
که درماتمسرا جز ناله های درد مندان کو
بزندان دوش لیلای وطن می گفت با حسرت
چه شد مجنون من تا گویدم راه بیابان کو
بهار امسال گل بارد بجای اشک و میگوید
خدارا ای وطنداران قدمگاه غزالان کو
نسیم صبحدم زلف پریشان کرا بوسد
درانجا جز پریشانخاطران دیگر پریشان کو
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
گلستان امید ما نگارستان جان ما
بهار امسال می آید بچشم ما سراپا خون
زمین خون آسمان خون اختران خون کوه و صحرا خون
دریغا گشته ازدامان مادر تا بگورستان
جگر خون سینه خون دل خون چشم بینا خون
مرا آن مادر فرزند مرده یاد می آید
که می آید بچشمش در بهار امسال دنیا خون
زندآن دختر بی خان ومان آتش بجان من
که از هرچشم وی جاریست همچون موج دریا خون
دران آتش زده گلشن بهار امسال می بیند
که برخاکسترش گونه بسته نقش حمرا خون
وطن ای مأمن ما مادر ما آشیان ما
مقام امن ما ناموسگاه جاودان ما
وطن ای مهد شیران برق شمشیر ترا نازم
غرور ملت مردانۀ شیر ترا نازم
دران سنگر که بارد از زمین و آسمان آتش
شکوه نعره و فریاد شمشیرترا نازم
وطن ای مادر مردان بفرزندان سربازت
همیشه شیر غیرت دادده ئی شیر ترا نازم
بخواب خویش اهریمن شبی تخت سلیمان دید
بخونش کرده ئی تعبیر تعبیر ترا نازم
شکستی بند و زنجیر سیه کاران گیتی را
بیا تا حلقه های بند و زنجیر ترا نازم
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
تو بشکستی زپا و دست زنجیر گران ما
دریغا جمع بیدردان بدرد ما نفهمیدند
مسلمانان بحال زار ما دیدند و خندیدند
دریغا عروة الوثقای عشق انگیز ایمان را
بپاس خاطر کافر دلانی چند ببریدند
به بنگاۀ ملل دعوا گران صلح و آزادی
بنام ما بساطی چند گستردند و برچیدند
دروغی چند افزودند و لافی چند بنوشتند
دوسه سطر مزور در خلال صفحه پیچیدند
ز آواز حقیقت گوش خود را پنبه بنهادند
بآهنگ ستمگاران گیتی پای کوبیدند
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
توئی تنها بایام مصیبت پاسبان ما
وطن میندیش از دشمن که تأیید خدا با تست
حقیقت با تو حق باتو شکو کبریا باتست
بود تاریخ تو رنگین بخون شیر مردانت
تأمن کن بخود یک بار بنگر تا چها باتست
بهر میدان نشان رایت خیبر گشا داری
بسنگر های دهشت زا دوچشم مصطفی باتست
دران شبهای تاریک قیامت زای وحشت بار
چه تابشها که از رخشیدن شمشیرها باتست
برای غرق فرعونان آدمخوار در هرجا
شبانی در کفش چون معجز موسی عصا باتست
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
تو ای پشت و پنا ما زمین و آسمان ما
وطن نوروز آید باز با رایت زرینش
خرامد آفتاب از شرق با چتر بلورینش
چه دلگیر است شام ما غریبان در دیار دور
بچشم ما بود اخگر بجای ماه و پروینش
شود نوشابه زهر ما چو یاد آریم هر لحظه
وطن داری که از خون پر بود جام سفالینش
ز خواب ناز افغان را بود شایسته خواب مرگ
که خفته بی غم تو شام در کاخ نگارینش
وطن نوروز می آید خلد در چشم ما چون خار
گیاهش گلبنش سروش بهارش باغ و نسرینش
وطن ای مادر ما مأمن ما آشیان ما
گل ما گلشن ما باغ ما سرو روان ما
گرفته شده از: اشک ها و خون های استاد خلیلی رحمه الله
وبلاگ جوانان مسلمان
www.zahinamal.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر