چرا ناراحتی؟ اگر تو مستمند و فقیری، دیگران غرق در بدهکاری اند. اگر سواری نداری، به آن بنگر که دو پا ندارد.
اگر دردمندی و بیمار، دیگران سالهاست که بر بستر بیماری افتاده اند. اگر یک فرزندت را از دست دادی به او بنگر که در یک حادثه چندین جگر گوشه اش را از دست داده است.
ناراحت مباش! تو مسلمانی، به خداوند متعال و پیامبرانش ایمان آوردی. به فرشته ها، روز آخرت و به تقدیر خوب و بد الهی ایمان داری. دیگران به الله کفر ورزیدند و پیامبران را تکذیب کردند و در مورد کتاب آسمانی اختلاف نمودند و منکر روز قیامت شدند.
غم مخور، اگر گناه کردی فوراً توبه کن، اگر بد رفتی استغفار کن، اگر خطا کردی اصلاح کن. زیرا رحمت الهی وسیع، دروازه ی برگشت باز، بخشایش خداوند بی پایان و توبه ات قبول می شود.
ناراحت مباش که اعصابت ضعیف، روانت متزلزل و قلبت خسته می شود و استراحت و آرامش را از چشمانت می ربایی.
شاعر می گوید: چه بسا انسان با سختی و مشکلات مواجه می شوداما راه خروج از آن نزد خداوند متعال محفوظ است. فضای زندگی چنان برایش تنگ می شود که نا امیدی از راه می رسد، اما در چنین لحظات است که خورشید فتح و پیروزی طلوع می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر