۱۳۹۴ شهریور ۲۷, جمعه

چقدر متفرق هستیم!


اگر براي فردی دعا شود؛ فغان ها به آسمان بلند می شود بزرگ آن قوم هم یاد شود.


ادعای مسلمان بودن را می کنیم. هدایت همین اسلام است که مُرده را به بدی یاد نکنید حالا بدی چه که دشنام های جانانه هم نثار می کنیم.
ديروز بر سر مرگ ‫‏ملاعمر‬ دعوا داشتیم، فردایش مسئله ‫#‏افغانیت‬ ما را به خيابان ها کشاند، حالا بر سالگرد ‫‏مسعود‬ جنجال می کنیم.
آیا از خود پرسیده ایم منفعت این دعواها به کی می رسد، به ما که جز بدبختی چیزی نداده است.
آیا مسؤليت ما همین است فلان را کافر دیگری را خاین بگويم و در برابر هم بإیستیم.
جای تأسف اینست که چنین مسایل ظاهراً بيشتر از سوی کسانی دامن زده می شود که خود را مجاهد‬ و مجاهدزاده‬ می نامند؛ خانه شما مجاهد و مجاهدزاده ها آباد خیلی خوب جهاد‬ می کنید.
حال آنچه خداوند می گوید:
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
بقره ایه 134
گذشتگان خوب کردند یا بد، ما مسؤل کرده های شان نیستیم. اگر حاضر نیستیم خوب شان را خوب بگويم و اعمال بد را بد، لااقل جلو بد و بیراه گویی در حق شخصيت ها را که بگیریم.
خواری و ذلت و کشتارهای بيرحمانه همه نتيجه این اختلافات و دشمن های جاهلى می باشد.
اگر می خواهیم به سعادت دست یابیم و بسان ملت های دیگر زندگي مرفه داشته باشیم از عقل کار بگیریم.

هیچ نظری موجود نیست:

پست ویژه

درسی که از تاریخ گرفته شود همین است!

در سی و چند سال قبل وقتی همه چیز به دست آنها افتاد به جان هم افتادند، گفتند آماده نبودیم همه چیز به یکبارگی اتفاق افتاد، طرح ما بر این بود...