صبح امروز در کمپاین جمع آوری کمکها به مردم کندز بودم.
هرکس می آمد مقدار پولی می داد، یکی پنجصد، دیگری صد و... ولی آنچه توجه مرا بخود جلب کرد همتِ یک مادر بود، از سر و صورتش نمايان بود زندگی پر مشقتی را می گذراند، او جلو آمده و با عذرخواهی شش افغانی در صندوق کمکها انداخت و رفت.
اشکم آمد و با خود گفتم هنوز هم انسانیت نمرده است، زنان و مردانی درین کشور داریم که با وجود فقر و ناداری خود حاضرند دستِ هموطن خود را بگيرند.
آری!
او واقعاً توانگر است چون همه می توانند در اوج دارایی صدقه بدهند اما؛ آنکه خودش فقیر است و درعین حال دلِ بزرگی دارد تا برای هموطن خود کمک می کند؛ دارایِ واقعیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر