نوشته: د. حسين حسين شحاتة
ترجمه: عبدالخالق احسان
ترجمه: عبدالخالق احسان
زندگی مسلمان در ماه رمضان به سبب چارج های ایمانی، در روحانیت های عالی
سپری می شود، چارج های ایمانی که به اخلاق، سلوک و افعال مسلمان تأثیر می
گذارد. از جمله حاصلات این ماه مبارک، صیقل یافتن دلها و پاک شدن آن از
گناهان، تزکیه و تهذیب نفس، استقامت و ضبط نفس می باشد. مسلمان احساس می
کند که بر مقام های بلندی ارتقا یافته و به الله متعال نزدیک شده است؛ لذا
آرزو می کند کاشکی همه سال رمضان می بود و این دعا تکرار می کند: (
پروردگارا!رمضان را سال های زیادی نصیب ما کن)
مردم می پرسند بعد از رمضان چه کار کنیم که این حال و هوای رمضانی باقی
بماند؛ از باب تذکر برخی وصیت های را برای روزه داران پیشکش می کنم که بعد
از رمضان بکار برند؛ چون تذکر به مؤمنان نفعی می رساند.
وصیت اول: پایبندی به روزه روز
دوشنبه و پنجشنبه هر هفته و 13 و 14 و 15 هر ماه تا که احساس روحانیات
رمضان استمرار یابد. از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت شده که فرمودند:
(ثَلاَثٌ مِنْ كُلِّ شَهْرٍ وَرَمَضَانُ إِلَى رَمَضَانَ فَهَذَا صِيَامُ
الدَّهْرِ كُلِّهِ) [صحيح مسلم 3/ 167] روزه سه روز از هر ماه و روزه ماه
رمضان به منزله روز همیشگی می باشد.
وصیت دوم: پایبندی به ادای نماز به
مسجد در جماعت؛ چنان چه در ماه رمضان این گونه بود؛ چون ثواب زیادی دارد و
نماز جماعت بیست و پنج مرتبه از نماز تنهای فضیلت دارد.
وصیت سوم: پایبندی به نماز در نیمه
شب، رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: (أفضل الصلاة بعد الفريضة صلاة
الليل) رواه البخاري. بعد از نماز فرض، بهترین نماز، نماز شب می باشد.
وصیت چهارم: به خواندن قرآنی
پایبندی کن؛ چنان چه در رمضان می خواندی. رسول خدا ما را به آن وصیت کرده
اند: (اقرءوا القرآن فإنه يأتي يوم القيامة شفيعًا لأصحابه) رواه الإمام
مسلم. قرآن را بخوانید؛ چون روز قیامت صاحبش را شفاعت می کند.
وصیت پنجم: از بدعتها و عادات و
رسم و رواج های بد، پرهیز کن و این فرموده پیامبر را به یاد آور: (وإياكم
ومحدثات الأمور فإن كل محدثة بدعة وكل بدعة ضلالة وكل ضلالة في النار). از
نو آوری ها در امور دین بپرهیزید؛ چون هر نو پیدایی بدعت و هر بدعتی گمراهی
و هر گمراهی به دوزخ کشانده می شود.
وصیت ششم: بعد از رمضان نیز سخاوتمند
باش و به فقراء و مساکین و نیازمندان کمک کن؛ خود را از نزول رحمت خداوندی
محروم مکن. رسول خدا صلی الله علیه وسلم می فرماید: « مال از پرداخت صدقات
کم نمی شود.»
وصیت هفتم: حقوق مشروع فقراء را از
زکات و صدقات پرداخت کن تا خداوند به دارای ات برکت دهد. الله متعال می
فرماید: (يَمْحَقُ اللّهُ الْرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ) (البقرة: من
الآية 276) خداوند ( بركت ) ربا را ( و اموالي را كه ربا با آن بياميزد )
نابود مي كند و ( ثواب ) صدقات را ( و اموالي را كه از آن بذل و بخشش شود )
فزوني مي بخشد.
وصیت هشتم: صله رحم را بر قرار کن و
حقوق خویشاوندان را بده تا خداوند عمر ترا طولانی کرده و روزی ات را
افزایش دهد. خداوند می فرماید: (لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا
وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ
آَمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآَخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ
وَالنَّبِيِّينَ وَآَتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى
وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي
الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآَتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ
بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ
وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ
هُمُ الْمُتَّقُونَ (بقرة 177)
اين كه (به هنگام نماز) چهره هايتان را به جانب مشرِق و مغرب كنيد، نيكي
(تنها همين) نيست (و يا ذاتاً روكردن به خاور و باختر، نيكي بشمار نمي
آيد). بلكه نيكي (كردار) كسي است كه به خدا و روز واپسين و فرشتگان و كتاب
(آسماني) و پيغمبران ايمان آورده باشد، و مال (خود) را با وجود علاقه اي كه
بدان دارد (و يا به سبب دوست داشت خدا، و يا با طيب خاطر) به خويشاوندان و
يتيمان و درماندگان و واماندگان در راه و گدايان دهد، و در راه آزادسازي
بردگان صرف كند، و نماز را برپا دارد، و زكات را بپردازد، و (نيكي كردار
كساني است كه) وفاكنندگان به پيمان خود بوده هنگامي كه پيمان بندند، و (به
ويژه كساني نيكند و شايسته ستايشند كه) در برابر فقر (و محروميّتها) و
بيماري (و زيان و ضررها) و به هنگام نبرد، شكيبايند (و استقامت مي ورزند).
اينان كساني هستند كه راست مي گويند (در ادّعاي ايمان راستين و پيجوئي
اعمال نيك) و به راستي پرهيزكاران (از عذاب خدا با دوري گرفتن از معاصي و
امتثال اوامر الهي) اينانند.
وصیت نهم: به شرکت در مجالس علم در مساجد و غیر آن، حریص باش؛ مثلی که در رمضان حریص بودی؛ زیرا مجلس علم از عبادت هفتاد سال بهتر است.
وصیت دهم: هیشه توبه و استغفار
نما؛ خداوند متعال می فرماید: (وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ
وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ)
انفال 33. خداوند تا تو در ميان آنان هستي ايشان را عذاب نمي كند ( به
گونه اي كه آنان را ريشه كن و نابود سازد . چرا كه تو رَحْمَةلِلْعالَمين
بوده و آنان را به سوي حق فرا مي خواني و اميدواري كه آئين اسلام را
بپذيرند و راه رستگاري در پيش گيرند ) ، و همچنين خداوند ايشان را عذاب نمي
دهد در حالي كه ( برخي از ) آنان طلب بخشش و آمرزش مي نمايند ( و از كرده
خود پشيمانند و از اعمال ناشايست خويش توبه مي كنند ).
رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: (إني لأستغفر الله وأتوب إليه
في اليوم أكثر من سبعين مرة” ) رواه مسلم. من روزانه اضافه تر از هفتاد
مرتبه به الله جل جلاله توبه و استغفار می کنم.
______________
با اظهار سپاس از اصلاح انلاین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر